منتخب وصیتنامه شهید والامقام شمس الدین فخار
پروردگار رهبری به ما عنایت فرمودکه ما را از فساد و گمراهی و گناهی که در آن غرق بودیم و از یاد خداوند غافل بودیم، نجات داد آن رهبری که با این همه فداکاری های خود با این همه شجاعت و با این همه زجر که در راه به پا کردن انقلاب اسلامی کشیده بود در آخر بار فرمود که اگر به من خدمتگزار بگوئید بهتر است از آنکه رهبر بگویید. پس ای مردم آن مردی که رهبر مستضعفان و محرومان کل جهان محسوب می شود این شخص بزرگ چنین می گوید پس دیگر چرا بعضی از ما یک مسئولیت کوچکی که به ما می دهند از یاد خدا غافل شده و همه چیز را فراموش می کنیم؟
چرا کسی را به عنوان دادرس مظلومان می گذارند در رأس کار، باید دست و پای خود را گم کنند و به جای داد مظلومان، بکار کسانی که او را به خاطر رسیدگی به کارهای خود گذارده اند رسیدگی می کنند؟ خدایا همانطوری که ما را از ظلمات رهاندی و به سوی نور هدایت کردی همین طور هم ما را از این کارهایی که سبب آن غافل شدن از یاد توست به راه راست هدایت کن آری برادران دردهای انقلاب و اجتماع است ولی چه کس باید به آنها رسیدگی کند آیا این درست است که ما همه خود را پنهان کنیم وبگوییم وظیفه ی ما نیست چرا وظیفه ما هست که این مسئولیت خطیر را انجام دهیم
برادران محصل، انقلاب از شما انتظار جهاد را ندارند بلکه جهاد شما همان درس خواندنتان است که شما درس بخوانید تا انقلاب از لحاظ اقتصادی به آن صورت که وابسته نیست از لحاظ فرهنگی هم وابسته نباشد. امیدوارم که ادامه دهندگان راه کلیه ی شهدا از صدر اسلام تاکنون بوده باشیم و چند کلمه به عنوان وصیت برای شما برادران خدا نکند که در رختخواب ذلت بمیرید در صورتی که رهبر و مولایتان حسین (ع) آن سرور شهیدان در صحنه نبرد شهید شد و شما ای برادران مسئولیتتان زیاد است
ای پدر و مادرم مرا حلال کنید می دانم که شما برای بزرگ کردن من زحمت زیادی کشیده اید و من در مقابلش برای شما هیچ کار ارزشمندی انجام نداده ام پس به بزرگواری خودتان مرا حلال کنید و مادرم خدا نکند که در شهادت من گریه کنی بلکه خوشحال باش و بگو الحمد الله که خدا به این فرزند بی لیاقت شهادت را عطا فرمودی که در رختخواب ذلت نمیرد و امیدوارم که مانند آن فردی نباشم که پیغمبر اسلام (ص) فرمود قتل الحمار یعنی کشته ی راه الاغ . پدر ومادرم خدا نکند که وقتی نامه ی اعمال ما را هر شب جمعه پیش حضرت مهدی (عج) می برند از کارهای زشت ما گریان شود
